Knji­žev­ni­ku, pro­za­i­sti, pje­sni­ku, ese­ji­sti, eti­mo­lo­gu, no­vi­na­ru Isme­tu Re­bro­nji (1942-2006) prek­si­noć je odr­žan omaž u pod­go­rič­koj Na­rod­noj bi­bli­o­te­ci „Ra­do­sav Lju­mo­vić”. Or­ga­ni­za­to­ri, NVO Cen­tar za kul­tu­ru Bi­hor - Pet­nji­ca, Rat­ko­vi­će­ve ve­če­ri po­e­zi­je i Na­rod­na bi­bli­o­te­ka „Ra­do­sav Lju­mo­vić”, ovom ve­če­ri po­ku­ša­li su da ba­rem di­je­lom do­pri­ne­su upo­zna­va­nju cr­no­gor­ske jav­no­sti sa zna­ča­jem i dje­lom ovog Bi­hor­ca, iz­u­zet­no ci­je­nje­nog stva­ra­o­ca u Sr­bi­ji i Bo­sni i Her­ce­go­vi­ni.

Ka­ko je is­ta­kao Mir­sad Ras­to­der, ini­ci­ja­tor i pro­šlo­go­di­šnjeg okru­glog sto­la po­sve­će­nog Re­bro­nji u okvi­ru Fe­sti­va­la pri­če „Za­vi­čaj­ne sta­ze”, ri­ječ je o stva­ra­o­cu či­je dje­lo ni­je na pra­vi na­čin va­lo­ri­zo­va­no u nje­go­voj rod­noj Cr­noj Go­ri. Ka­ko is­ti­če Ras­to­der, Re­bro­nja je bio „mo­re­plo­vac ri­je­či kroz vje­ko­ve”, či­je dje­lo ba­šti­ne kul­tu­re i Cr­ne Go­re, Sr­bi­je i BiH.

- Re­bro­nja u svo­jim knji­ga­ma po­e­zi­je amal­ga­mi­še pa­gan­ska i sta­ro­slo­ven­ska bo­žan­stva, ri­tu­a­le i mi­to­lo­gi­ju sa obi­ča­ji­ma, vje­ro­va­nji­ma i shva­ta­nji­ma čo­vje­ka u rod­nom Bi­ho­ru. Na­iz­gled jed­no­stav­no, a vr­lo du­bo­ko, nje­go­vo dje­lo pre­ple­te­no je fi­lo­zo­fi­jom i sim­bo­li­kom pra­sta­rih na­ro­da, mit­skih i inih bi­ća, da bi nam uka­zao na traj­ni svi­jet no­vih po­bo­žni­ka, no­vih lu­da­ka, na si­nje mo­re u ko­je se ova­ko ili ona­ko uta­pa­mo – ka­zao je Ras­to­der, na kra­ju pro­či­tav­ši nje­go­vu po­sljed­nju na­pi­sa­nu pje­smu. Osvrt na cje­lo­kup­no dje­lo Re­bro­nje dao je knji­žev­ni kri­ti­čar iz BiH Fa­ruk Di­zda­re­vić. Ka­ko is­ti­če Re­bro­nja je bio je­dan od naj­i­stak­nu­ti­jih pje­sni­ka svo­je ge­ne­ra­ci­je ko­me je Bi­hor uvi­jek bio u sr­cu, a o ko­jem je pje­vao me­lan­ho­lič­no što mu je omo­gu­ća­va­lo bes­kraj­na raz­mi­šlja­nja o snu i stvar­no­sti. Di­zda­re­vić na­gla­ša­va:
- Re­bro­nja je go­vo­rio da ni ri­ječ kao ni hljeb ne smi­je iza­ći pri­je­sna sa go­vor­ne tr­pe­ze, i ona kao i hljeb mo­ra se pret­hod­no pri­pre­mi­ti i umi­je­si­ti u svo­jim nać­va­ma – ka­že Di­zda­re­vić, do­da­ju­ći da se u nje­go­voj po­e­zi­ji če­sto na­i­la­zi na mo­tiv usa­mlje­no­sti, ali i po­bu­ne, ko­ja ima oslo­ba­đa­ju­ću že­sti­nu ko­ja iz­vi­re iz sva­ke stro­fe.

Knji­žev­nik Bo­gić Ra­ko­če­vić, ina­če te­le­vi­zij­ski no­vi­nar, na­ja­vio je da će usko­ro ura­di­ti do­ku­men­tar­ni film po­sve­ćen ži­vo­tu i dje­lu Re­bro­nje, nje­go­vom, ka­ko je re­kao, pri­ja­te­lju, a upra­vo da bi se i ši­ra jav­nost upo­zna­la s nje­go­vim dje­lom.
Na kra­ju, na­dah­nu­tim go­vo­rom se obra­ti­la i prof. dr Lji­lja­na Pe­ši­kan – Lju­šta­no­vić, ko­ja je na­gla­si­la da je ri­ječ o sa­mo­svoj­nom stva­ra­o­cu, ko­ji je bio istin­ski in­di­vi­du­a­lac, ali i svjet­ski čo­vjek, ko­jeg čar­ši­ja, kao i rod­ni kraj, ni­je uvi­jek ra­zu­mje­la i vo­lje­la. On je, do­da­je pro­fe­sor­ka, uspio da iz­gra­di, ka­ko to vo­le da ka­žu post­mo­der­ni­sti, sop­stve­ni iden­ti­tet, ni­kad ne za­bo­ra­vlja­ju­ći gdje su mu ko­ri­je­ni. Go­vo­re­njem Re­bro­nji­nih sti­ho­va ve­če su obo­ga­ti­li pod­go­rič­ki gim­na­zi­jal­ci Og­njen Se­ku­lić, Ha­na Ras­to­der i Ja­smin Li­či­na. Mo­de­ra­tor ve­če­ri bi­la je Ve­sna Šo­škić.

Izvor: dan.co.me Ž.J.